บาร์ผีสิง Moonshine Patio Bar & Grill
คุณกำลังมองหาค่ำคืนที่น่าขนลุกและน่าตื่นเต้นในออสติน รัฐเท็กซัส อยู่ใช่ไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้น คุณต้องลองแวะไปที่ บาร์ผีสิง Moonshine Patio Bar & Grill บาร์ผีสิงที่มีชื่อเสียงที่สุดของออสตินสอดสถานที่ยอดนิยมแห่งนี้ตั้งอยู่ที่ 303 ถนน Red River มีบางอย่างที่น่าขนลุกและน่าตื่นเต้นเกี่ยวกับเหตุการณ์สุดหลอนที่เกิดขึ้นที่แห่งนี้ แม้บาร์แห่งนี้จะมีประวัติผีสิง แต่ Moonshine Patio Bar & Grill ยังคงเป็นสถานที่ยอดนิยมสำหรับคนในท้องถิ่นและนักท่องเที่ยว
ประวัติความเป็นมาของ บาร์ผีสิง Moonshine Patio Bar & Grill
Moonshine Bar and Grill อาคารหลังนี้เป็นหนึ่งในอาคารที่เก่าแก่ที่สุดในออสติน และเคยเป็นพื้นที่พบปะของสมาชิกในเมืองก่อนกลางทศวรรษ 1900 Waller Creek และแม่น้ำโคโลราโดสร้างสามเหลี่ยมที่มีน้ำท่วมฉับพลันซึ่งกัดเซาะบริเวณนี้เป็นเวลานานจนกระทั่งสร้างเขื่อน เมื่อถึงจุดหนึ่ง เขื่อนแตกและทำให้เกิดน้ำท่วมใหญ่ที่ท่วมทั่วออสตินและทำลายทุกสิ่งรอบตัว สมัยก่อนมีคนจำนวนมากเสียชีวิตรอบๆ อาคารยอดนิยมเหล่านั้น จึงมีผีมากมายที่หลอกหลอนอยู่
ตามตำนานเล่าว่าอาคารซึ่งเป็นที่ตั้งของ Moonshine Patio Bar & Grill เคยเป็นห้องดับจิต ในช่วงต้นทศวรรษ 1900 เป็นเรื่องปกติที่ห้องดับจิตจะทำหน้าที่เป็นสถานที่จัดงานศพและสถานอาบอบจัดการศพด้วย ซึ่งหมายความว่าอาคารนี้ใช้สำหรับทุกอย่างตั้งแต่การเตรียมศพสำหรับการฝังศพไปจนถึงการจัดงานปลุกและงานศพ
ว่ากันว่าวิญญาณของผู้ตายจำนวนมากไม่เคยออกไปจากสถานที่เก่าแก่ใจกลางเมืองออสตินแห่งนี้ และจนถึงทุกวันนี้วิญญาณเหล่านั้นยังคงหลอกหลอนบาร์และร้านอาหารต่อไป ลูกค้าและพนักงานจำนวนมากได้รายงานเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดและไม่สงบ รวมถึงการประจักษ์ที่น่ากลัว เสียงที่น่าขนลุก และการเคลื่อนไหวที่ไม่สามารถอธิบายได้
กล่าวกันว่าเธอเป็นวิญญาณของหญิงสาวที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุอันน่าสลดใจ และร่างของเธอถูกเตรียมฝังไว้ในห้องดับจิต บางคนอ้างว่าเคยเห็นร่างผีของเธอลอยอยู่ในร้านอาหาร โดยมักปรากฏในห้องน้ำหญิงหรือใกล้บาร์ ผีอื่นๆ ที่มีข่าวลือว่าหลอกหลอนบาร์แห่งนี้ ได้แก่ เด็กน้อยจอมซนและชายชราจอมห้าว บางคนบอกว่าเคยได้ยินเสียงฝีเท้าหรือสัมผัสได้ถึงเสียงตบไหล่ แต่กลับหันหลังกลับไม่พบใครเลย
บทความโดย : แทงบอลออนไลน์
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *