ปราสาทผีสิง Craigdarroch
ที่นี่คือ ปราสาทผีสิง Craigdarroch เป็นปราสาทหินโบราณที่ภายใต้กำแพงอันงดงามซ่อนรังเงามืดหลอนขวัญไว้ เป็นเรือนร้างผีสิงที่ซึ่งวิญญาณเร่ร่อนเพ่นพ่านอยู่เนืองนิตย์ แทนที่จะหลับใหลในความตายสงบ วิญญาณเหล่านั้นกลับค้างคาอยู่กับความรู้สึกแค้นที่พวกมันพลัดพรากไป สิ่งเหนือธรรมชาติที่น่าสะพรึงกลัวจะเริ่มปรากฏตัวในปราสาทครางรัว เงาร่างคนทรงก่อตัวขึ้นในสายลม เสียงก้าวเท้าดังแว่วมาจากทางเดินปราศจากผู้คน บางครั้งเสียงเปียโนและเสียงสุภาพสตรีร้องไห้ร่ำไรก็จะดังมาจากชั้นบน
ประวัติความเป็นมาของ ปราสาทผีสิง Craigdarroch
ปราสาท Craigdarroch เป็นปราสาทหินขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในนครวิกตอเรีย มลรัฐบริติชโคลัมเบีย ประเทศแคนาดา ปราสาทแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นระหว่างปี ค.ศ. 1887-1890 โดย Robert Dunsmuir ซึ่งเป็นเศรษฐีนายหน้าค้าถ่านหินและนายธนาคารชาวสกอตแลนด์ ด้วยความร่ำรวยจากธุรกิจถ่านหิน Dunsmuir จึงสั่งสร้างปราสาทหลังนี้ในสไตล์สก๊อตติชบารอกเพื่อเป็นที่พักอาศัยของครอบครัว ปราสาทหลังนี้มีพื้นที่กว่า 25,000 ตารางฟุต ประกอบด้วยห้อง 39 ห้อง และมีราคาค่าก่อสร้างสูงถึง 1 ล้านดอลลาร์ในขณะนั้น ซึ่งเทียบเท่ากับราว 35 ล้านดอลลาร์ในปัจจุบัน
หลังจากสร้างเสร็จ ครอบครัว Dunsmuir ได้อาศัยอยู่ในปราสาทเพียงไม่กี่ปี เนื่องจาก Robert Dunsmuir เสียชีวิตลงในปี 1889 ก่อนที่ปราสาทจะแล้วเสร็จ และภรรยาก็เสียชีวิตตามไปในปี 1908 จากนั้นปราสาทหลังนี้ก็ถูกปล่อยทิ้งร้างไปจนกระทั่งในปี 1962 เมืองวิกตอเรียได้ซื้อและบูรณะปราสาทเพื่อให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวประวัติศาสตร์
ตามตำนานกล่าวว่า หลังจากโรเบิร์ตเสียชีวิตลง มีคนได้ยินเสียงเหมือนผีสิงร้องไห้คร่ำครวญในปราสาทหลายครั้ง บางคนเห็นวิญญาณหญิงสาวสวยงามแต่งกายด้วยชุดราตรียาวสีขาว เดินวนเวียนไปมาอย่างหมกมุ่นในสวนและระเบียงของปราสาท นักสำรวจและผู้สนใจเรื่องผีสิงจากทั่วโลกต่างหลั่งไหลมาที่นี่ พยายามค้นหาความลับเบื้องหลังวิญญาณสาวน้อยในชุดขาวผู้น่าสงสาร บางคนเชื่อว่าเธออาจเป็นลูกสาวคนโปรดของโรเบิร์ตที่จากไปก่อนวัยอันควร
ในปัจจุบัน Craigdarroch Castle ได้กลายเป็นแลนด์มาร์กสำคัญของนครวิกตอเรีย และเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมภายในได้ นอกจากนี้ ยังมีเรื่องราวเล่าลือถึงปรากฏการณ์ทางวิญญาณและผีสิงปรากฏในปราสาทแห่งนี้อีกด้วย ทำให้เป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์และผีสิงที่น่าสนใจของแคนาดา
บทความโดย : แทงบอล
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *