ปราสาทแดง (Castell Coch)
ไม่น่าแปลกใจเลยที่กำแพงของปราสาทเก่าแก่ของคาร์ดิฟฟ์จะเต็มไปด้วยเรื่องราวที่น่าสะพรึงกลัว มีเรื่องเล่าที่น่าขนลุกมากมาย ตำนานเล่าว่า ปราสาทแดง มีกิจกรรมอาถรรพณ์จำนวนมาก เรื่องผีๆ มีการไล่ผี สิ่งรบกวนที่อธิบายไม่ได้ และการพบเห็นผี รวมของในห้องเก็บของเคลื่อนที่ไปมาเอง นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงไร้หน้าเดินเตร่อยู่ในปราสาท และคุณสามารถเยี่ยมชมทั้งหมดได้อ่านต่อถ้าคุณกล้า!
ประวัติของ ปราสาทแดง (Castell Coch)
Castell Coch ตั้งอยู่บนเนินเขาใน Fforest Fawr ทางตอนใต้ของเวลส์ ตั้งตระหง่านเหนือแนวต้นไม้อย่างเด่นชัด โครงสร้างปัจจุบันสร้างขึ้นในปี 1875 โดยสถาปนิก William Burges ซึ่งเป็นหนึ่งในชายผู้มั่งคั่งที่สุดของอังกฤษ ลักษณะปราสาทดูเหมือนฝรั่งเศสมากกว่าเวลส์ โดยมีหอคอยทรงกลมและหลังคาทรงกรวย อย่างไรก็ตาม มันตั้งอยู่บนรากฐานของปราสาทยุคกลางในศตวรรษที่ 13 ซึ่งสร้างขึ้นเพื่อเป็นที่พักล่าสัตว์ของกิลเบิร์ต เดอ แคลร์ แม้จะดูเหมือนเทพนิยาย แต่ปราสาทแห่งนี้เคยเป็นสถานที่เกิดโศกนาฏกรรมและเคยเป็นที่อยู่ของผีที่ยังคงอยู่ในยุคกลาง
มีรายงานเกี่ยวกับวิญญาณของหญิงสาวผิวขาวที่เชื่อว่าเป็นนางกริฟฟิธที่หลอกหลอนซากปรักหักพัง แม้แต่การสร้างใหม่ก็ไม่ได้ขับไล่เธอไป มีคนพบเห็นเธอบ่อยขึ้นตั้งแต่มีการปรับปรุงใหม่ โดยทั้งพนักงานและผู้มาเยี่ยมเยือน เห็นได้ชัดว่าเธอเสียชีวิตด้วยหัวใจที่แตกสลายหลังจากที่ลูกชายของเธอซึ่งกำลังสำรวจปราสาทตกลงไปในบ่อและจมน้ำ เธอท่องไปในปราสาทและโพรงไม้เพื่อค้นหาวิญญาณของลูกชายที่หายไป
ด้วยทางเดินที่น่าขนลุกและบรรยากาศอันมืดมิด จึงไม่น่าแปลกใจที่จะมีการพบเห็นสิ่งน่ากลัวภายใน Castell Coch เป็นประจำเช่นกัน เรื่องผีในท้องถิ่นที่มีชื่อเสียงที่สุดคือตำนานของ Castell Coch Cavalier เรื่องราวมาจากรายงานจากคนรับใช้ของหญิงสาวที่เช่าปราสาทเป็นที่พักส่วนตัวจากตระกูล Bute ในช่วงเวลาสั้น ๆ
เห็นได้ชัดว่ามีคนใช้ชายคนหนึ่งบอกว่าเขาตื่นขึ้นมากลางดึกและพบกับวิญญาณของนักรบยืนอยู่ที่ปลายเตียงของเขา โดยธรรมชาติแล้ว คนใช้นั้นค่อนข้างจะตกใจแต่ก็รอดมาได้โดยไม่เป็นอันตราย กล่าวกันว่าทหารม้ามีสมบัติซ่อนอยู่ในกำแพงปราสาทก่อนที่จะออกไปต่อสู้ในสงครามกลางเมือง น่าเศร้าที่เขาไม่มีวันกลับมา เว้นแต่เป็นผีที่ยังคงค้นหาบริเวณปราสาทเพื่อหาสิ่งที่เขาทำหายไป
บทความโดย : gclub
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *