โรงแรม Mercure Dunkenhalgh ผีสิง
โรงแรม Mercure Dunkenhalgh มีห้องพัก 175 ห้อง เป็นโรงแรมระดับ 4 ดาว ตั้งอยู่ในคฤหาสน์ชนบทอายุกว่า 700 ปี เป็นสถานที่เก็บเรื่องราวความรักที่หลอนและน่าเศร้าที่สุดเรื่องหนึ่ง ตามตำนาน ผู้ปกครองชาวฝรั่งเศสชื่อ Lucette ฆ่าตัวตายหลังจากที่เธอถูกเจ้าหน้าที่กองทัพผู้ห้าวหาญจับตัวเธอในวันคริสต์มาส ว่ากันว่าเธอกระโดดออกจากสะพานลงไปในแม่น้ำและจมน้ำตาย มีรายงานว่าโรงแรมแห่งนี้ถูกหลอกหลอนโดยผีหรือผีหลอกที่ปรากฏตัวเป็นหญิงสาวชาวฝรั่งเศสที่สวมชุดผ้าม้วน
ประวัติย่อ โรงแรม Mercure Dunkenhalgh
โรงแรม Dunkenhalgh ปรากฏขึ้นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ในปี 1285 แต่คิดว่าน่าจะมีอยู่ช่วงหนึ่งก่อนหน้านั้น ในปี ค.ศ. 1332 ที่ดินตกไปอยู่ในมือของตระกูล Rishton ซึ่งดูแลทรัพย์สินของครอบครัวมานานกว่า 250 ปี คิดว่าครอบครัว Rishton ขยายและขยายบ้านหลังเดิม มีองค์ประกอบทางประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจหลายอย่างในบ้าน รวมถึงบันไดสมัยศตวรรษที่ 18 แผงไม้โอ๊คในห้องโอ๊คมาจาก Hacking Hall ใน Billington ซึ่งเป็นบ้านอีกหลังที่อยู่ในอสังหาริมทรัพย์ นอกจากนี้ยังมีภาพครอบครัวที่น่าสนใจอีกหลายภาพที่อยู่ในห้องภาพบุคคล
เรื่องราวของ Lucette เริ่มต้นที่ครอบครัว Petre Lucette ทำงานเป็นผู้ปกครองให้กับลูกๆ ของครอบครัว และเธอเป็นที่รักของครอบครัวมาก วันคริสต์มาสวันหนึ่ง เจ้าหน้าที่สาวห้าวคนหนึ่งได้จีบลูเซ็ตต์และทำให้เธอเชื่อว่าเขารักเธอและต้องการแต่งงานกับเธอ คำสัญญาของเขาไม่เป็นความจริง
และ Lucette ตระหนักว่าแม้ว่า Dunkenhalgh จะไม่ใช่ที่สำหรับเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถกลับบ้านที่ฝรั่งเศสได้ ในช่วงบั้นปลายของชีวิต มักพบเธอพเนจรไปรอบๆ ทุ่งโล่งที่คนรักทิ้งเธอไว้ และคืนหนึ่ง เหตุผลของเธอก็สะดุดลง และเธอก็กระโดดลงจากสะพานลงสู่ผืนน้ำเบื้องล่าง กิจกรรมรอบโรงแรมมีแนวโน้มที่จะเพิ่มสูงขึ้นในช่วงคริสต์มาส เนื่องจากลูเซ็ตต์หลอกหลอนฉากความรักที่โชคร้ายของเธอ
แขกของโรงแรมได้รายงานว่าได้เห็น Lucette ในสถานที่ต่างๆ มากมาย ไม่ใช่แค่ช่วงคริสต์มาสเท่านั้น มีคนรายงานว่าเห็น Lucette ปรากฏตัวในรูปถ่าย และแขกที่หวาดกลัวคนหนึ่งเห็น Lucette นั่งอยู่ปลายเตียง นอกจากนี้ยังมีรายงานจำนวนมากเกี่ยวกับการพบเห็นผีในหมู่บ้านใกล้เคียงของ Blacksnape, Blackburn
บทความโดย : แทงบอลออนไลน์
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *