ปราสาท Banffy หนึ่งในปราสาทที่น่ากลัวที่สุดในโลก
ปราสาท Banffy ถือเป็นสถานที่ที่มีผีสิงมากที่สุดในโรมาเนีย เป็นปราสาทที่ใหญ่ที่สุดในทรานซิลเวเนีย ซึ่งเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวสไตล์บาโรกที่สำคัญของโรมาเนียปราสาท Banffy ใน Bontida หรือที่รู้จักกันในชื่อ Versailles of Transylvania หรือ Electric Castle มีประวัติความเป็นมาย้อนกลับไปเจ็ดศตวรรษและได้รับการยืนยันตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 14 อนุสาวรีย์ทางสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่ตั้งอยู่ในหมู่บ้าน Bontida ห่างจากเมือง Cluj-Napoca ไม่ถึง 30 กิโลเมตร
ปราสาท Banffyตั้งอยู่ในเมืองเล็กๆ ของ Bontida ใน Transylvania ปราสาทนี้สร้างขึ้นเพื่อครอบครัว Banffy ระหว่างปี 1437 ถึง 1543 ปราสาทนี้ถูกครอบครองโดยครอบครัวนี้จนถึงปี 1944 เมื่อพวกเขาถูกอพยพและปราสาทก็ถูกยึดครองโดยทหารเยอรมัน ภายใต้เจ้าของใหม่ปราสาท Banffy ถูกใช้เป็นโรงพยาบาลทหารสำหรับทหารนาซีที่บาดเจ็บ
ปัจจุบัน ปราสาทยังคงตั้งตระหง่านและทำหน้าที่เป็นพิพิธภัณฑ์เกือบตลอดทั้งปี อาจเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีจากการมีบทบาทใน Electric Castle ซึ่งเป็นหนึ่งในเทศกาลดนตรีที่ใหญ่ที่สุดของโรมาเนีย แม้ว่าเรื่องผีและตำนานจะค่อย ๆ แพร่หลายมากขึ้น
เนื่องจากอดีตของปราสาท Banffy เป็นโรงพยาบาลทหารในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง หลายคนเชื่อว่าปราสาทแห่งนี้มีผีสิง วิญญาณของทหารที่บาดเจ็บจำนวนมากที่หายใจเฮือกสุดท้ายในปราสาท Banffy เชื่อว่ายังคงอยู่ ผู้เยี่ยมชมจำนวนมากคาดคะเนได้ว่าจะได้เห็นทหารที่ได้รับบาดเจ็บ การปรากฎตัวของทหารนาซี ตลอดจนร่างเงาจำนวนมาก
มีตำนานผีเกี่ยวกับปราสาทอีก ว่ากันว่าเด็กสาวที่เคยอาศัยอยู่ในปราสาทมักจะแอบออกไปเยี่ยมผู้ชายที่เธอชอบ สิ่งนี้ทำอย่างลับๆ เนื่องจากหญิงสาวมีชาติกำเนิดสูงส่งและจะถูกห้ามมิให้พบปะกับสามัญชน มีอยู่ครั้งหนึ่ง คนเลี้ยงม้าจับได้ว่าเธอกำลังแอบออกไป เธอต้องการจะปกป้องความลับของเธอ เธอจึงฆ่าชายคนนี้ด้วยการเข้าใกล้เขาและแทงเขาหลายครั้ง ตอนนี้มีข่าวลือว่าวิญญาณของเขาสิงสถิตอยู่รอบ ๆปราสาท Banffy โดยเฉพาะบริเวณคอกม้าเก่า
เรื่องผีสุดท้ายของเราอธิบายถึงผีของชายที่ถูกฆ่า เรื่องราวของเขาชี้ให้เห็นว่าเขาเป็นคนรับใช้ที่มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว เขาถูกฆ่าด้วยความโกรธแค้นโดยสามีของผู้หญิงคนนี้หลังจากที่เขาพบว่าเธอมีชู้ นับตั้งแต่เขาเสียชีวิต วิญญาณของเขาถูกกล่าวขานว่าเดินเตร่ไปทั่วปราสาทบานฟฟี่
บทความโดย : ufa168
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *