โรงแรมเบสท์เวสเทิร์นพลัส ดีนคอร์ท ยอร์ค
โรงแรมเบสท์เวสเทิร์นพลัส ดีนคอร์ท ยอร์ค เป็นอาคารที่สวยงามซึ่งตั้งตระหง่านอยู่ในเงามืดของ York Minster ด้วยทำเลที่ยอดเยี่ยมห่างจากใจกลางเมืองยอร์กเพียง 1 นาที คุณจึงอยู่ท่ามกลางกิจกรรมทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมทั้งหมดที่ยอร์กมีให้ โรงแรม Dean Court ไม่เพียงแต่มอบที่พักที่สะดวกสบายและหรูหราให้คุณสำรวจเมืองยอร์คเท่านั้น แต่ยังมีประวัติศาสตร์อันยาวนานเกี่ยวกับเหตุการณ์สยองขวัญอีกด้วย
ประวัติย่อ โรงแรมเบสท์เวสเทิร์นพลัส ดีนคอร์ท ยอร์ค
โรงแรมเบสท์เวสเทิร์นสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2398 ในอาคารที่เคยเป็นที่อยู่อาศัย 3 หลังแยกกัน โดยหลักแล้วมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยของนักบวชในโบสถ์ ผู้สร้างโรงแรมจริงๆ แล้วคือ JB & W. Atkinson สถาปนิกชาวยอร์กผู้มีผลงานสร้างโรงพยาบาล, FossBridge, OuseBridge และ Chapel of St. Peter’s School ที่อยู่อาศัยนี้เปิดให้ประชาชนทั่วไปใช้เป็นที่พักหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 เมื่อครอบครัว Thwaites ซื้อส่วนตรงกลางของที่อยู่อาศัยและเปลี่ยนเป็นโรงแรม
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงและขยายความเป็นเจ้าของ อาคารทั้งสามหลังก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของโรงแรมเดียวกัน ในปี พ.ศ. 2529 หุ้นส่วนธุรกิจ 3 รายซื้อกระท่อมเล็ก ๆ ถัดจากโรงแรมพร้อมกับโรงแรม และในปี พ.ศ. 2536 บ้านหลังนี้ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของหุ้นส่วนธุรกิจเพียงรายเดียว ในปี 2547 โรงแรมได้รับการตกแต่งใหม่เป็นเวลา 3 ปี ทำให้โรงแรมแห่งนี้กลายเป็นโรงแรมสไตล์บูติกที่ทันสมัยที่สุดในยอร์ค
ยอร์กได้รับการกล่าวขานว่าเป็นหนึ่งในเมืองที่มีผีสิงมากที่สุดในโลก จึงไม่แปลกใจเลยที่โรงแรม Dean Court จะถูกผีสิง ส่วนใหญ่มาจากคนทำความสะอาดที่รู้จักกันในชื่อ ‘Mad Maid’ คนทรงที่เคยมาเยี่ยมโรงแรมในอดีตเจอแม่บ้านบ้าๆ บอๆ ในครัวชั้นใต้ดิน ซึ่งเธอเล่าให้ฟังว่าเธอเคยทำงานเป็นคนทำความสะอาดในเกสต์เฮ้าส์ที่เคยอยู่ติดกับโรงแรม ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของโรงแรม
มีรายงานเหตุการณ์อาถรรพณ์อื่นๆ อีกหลายอย่างที่โรงแรม เช่น ในห้อง 36 บนชั้น 3 ซึ่งกิจกรรมส่วนใหญ่ดูเหมือนจะกระจุกตัวอยู่ แขกแจ้งว่าประตูปิดดัง รู้สึกถึงแรงกดที่หน้าอกตอนดึกขณะนอนอยู่บนเตียง สิ่งของต่างๆ ถูกเคลื่อนย้ายออกจากตำแหน่งเดิม และมีจุดเย็นจัดในห้อง แม้จะอยู่ในช่วงฤดูร้อนก็ตาม
บทความโดย : แทงบอลออนไลน์
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *